سال‌ها پیش فیلمی دیدم که یکی از کارکترهایش با

کت روی شانه‌هایش بود. کرواتش مرتب گره خورده بود.

گردن و کمردرد‌های گاه و بی‌گاه. امروز صبح متوجه‌اش

به خاطر جا‌به‌جایی زمان پرواز مجبور شدم یک روز

رفتم سالمندان. یکی از پیرمردها اصرار داشت شطرنج بازی

چشمانم را باز کردم. آفتاب نکره روی مغزم بود.

باز کتاب قلعهٔ متحرک را خواندم. برای بار چندم.

«بیا با هم بمیریم» پیام داده بود. گفتم آدم

– آیـیـی پوست کله‌م کنده شد. این قدر منو

بله. شاید خیلی عجیب باشد. اما به هر حال