سکس
|
برای آدم‌های سالم است.
ما دیوانه‌های اصیل حین خودارضایی می‌نویسیم. نقاشی می‌کنیم. می‌نوازیم. مجسمه می‌سازیم. پتو را کنار بزن. ما در حال لیسیدن نوک پستان مجسمه‌مان هستیم. |
| البتهدیوانه‌هایاصیلممکناستمانباشیم. |
۱۴۰۳.۹.۱
بیخوابی
تخم‌افزاست.
و البته این چیز مبارکی‌ست.
۱۴۰۳.۹.۲
توضیحات اضافی خسته‌کننده‌ست.
بی‌نامه باید مرد.
امید چندانی نیست.
درک نشده زیر خاک هم درک نشده‌ست.
۱۴۰۳.۹.۳
دیر مرخص کردن شخصی از جایی
موجب مرخص شدن همیشگی این فرد از زندگی می‌شود.
(سخنی مچاله. تلنگری برای بعضی صاحبان ترخیص که می‌توانند کاری کنند اما به حرف برخی دیگر (که اغلب سفیدپوش‌اند) اعتماد بیشتری دارند.)
۱۴۰۳.۹.۵
سانسور حرف را مبهم و باطل می‌کند.
شاید مثل حرف بالا.
شکوه شب، ظهور روباه
بی‌خیال رفع یک سری از نیازهایت شو.
نیاز به
سرگرم شدن، خوردن، انزال، خواب، دوست داشته شدن و بیان کردن.
بدون تخلیه‌ی شهوت، ساکت، منفور، گرسنه، بی‌خواب و بی‌حوصله بمان.
هیچ تلاشی برای رفع هیچ‌کدام نکن. سنگ شو.
آن وقت چیزهای باشکوه یکی از پس دیگری خواهند درخشید.
به ظهور روباه‌های جنگل می‌ماند.
برای دیدن آن‌ها باید با تاریکی احاطه شوی. جم نخوری. چیزی نگویی. منتظر بمانی.
سنگ شوی. به مانند مرده‌ای.
آن وقت
کم‌کم صدای پنجه‌های کوچک‌شان را خواهی شنید.
این دنیا پر است از حواس‌پرتی. برای چیزهای باشکوه باید نسبت به اغلب نیازهایت خاموش و سرد بمانی.
و این این قدر سخت است که کمتر کسی از پس آن برمی‌آید.
نوابغ شاید.
۱۴۰۳.۹.۷
زندگی مثل نوشیدنی مالت تلخ است.
بله می‌شود به آن شکر و طعم‌دهنده هم افزود
اما آن وقت دیگر سالم و اصیل نیست.
۱۴۰۳.۹.۷
بهشت آزارنده خواهد بود
اگر معتاد درد باشید.
۱۴۰۳.۹.۱۰
ناامیدی
بلیط است.
۱۴۰۳.۹.۱۱
عشق انواع دارد.
و شاید آن که آدم را متلاشی می‌کند حقیقی‌ترین نوعش باشد.
۱۴۰۳.۹.۱۱
پورن آب‌قند
و
اروتیک عسل
۱۴۰۳.۹.۱۲
خنده و پچ‌پچ
پچ‌پچ و قهقهه
جوری که انگار اقلیت‌ها برای مسخره شدن خلق شده باشند.
۱۴۰۳.۹.۱۷
نور باعث می‌شود بتوانیم بنویسیم.
اما این تاریکی‌ست که به معنی نوشته‌های‌مان عمق می‌دهد.
چشم‌های بی‌خواب دید سفیدتری دارند.
بیخوابی باعث می‌شود مغز سریع‌تر از بدن حرکت کند.
فراتر از زمان.
و زمان آن چیزی‌ست که به من خیانت کرده.
نمی‌دانم چند لحظه از مرگم گذشته.
دو سلاح واقعا موثر در جنگ:
گرسنگی و بیخوابی
پ. ن: هر نوع جنگ
ساعت کوک کردن برای بیدار شدن
مرا یاد حرکت دسته‌جمعی دست و پای گله بزها و گوسفندان مکانیکی می‌اندازد.
بعضی از ماها… نه. در واقع همه‌ی ما مودی هستیم. دم‌دمی دم‌دمی.
ولی حال و احوال برخی از ما با سرعت بیشتری عوض می‌شود.
به دو شاید:
شاید چون آن قدر عمر نمی‌کنیم که بخواهیم در این زمینه کند باشیم. و شاید چون زمان برای ما جور دیگری می‌گذرد.
۱۴۰۳.۹.۱۷
بهترین نوع ورزش گاییدنه
و
بهترین نوع گاییدن
اجباره درس‌های اجباری دانشگاهیه.
زیر آب از همه جا بهتر است.
آن جا تمام صداها گورشان را گم می‌کنند
و من می‌توانم به سکوت نسبی خودم گوش کنم.
۱۴۰۳.۹.۱۸
برای کسی که مزه‌ی شکر را نمی‌فهمد نمک هم زیادی‌ست.
شاید.
۱۴۰۳.۹.۲۰
نه طرحی و نه کلمه‌ای
کبریت روشن نشده از پس هیچ کدام برنخواهد آمد.
۱۴۰۳.۹.۲۱
تلخ و بدقافیه
گاهی هم می‌فهمی
در بیابانی
تنها نهالی
آن وقت برای سبز ماندن
شاید حتی مجبور شوی
مدام بگریی
۱۴۰۳.۹.۲۵
خشم ویران‌کننده‌ی روان مردم و روان‌کننده‌ی قلم هنرمند است.
۱۴۰۳.۹.۲۵
به احترام حرفی که شنیده نمی‌شود سکوت کن.
۱۴٠۳.۹.۲۶
جدایی عنصر جدایی‌ناپذیر رابطه‌هاست.
۱۴۰۳.۹.۲۶
برای زندگی راه و روش خودت را بساز و بیاب
جوری که انگار تنها موجود از گونه‌ای منقرض شده‌ای.
۱۴۰۳.۹.۲۸
هنرمند تنها پروانه‌ای‌ست که می‌تواند با پیله به هنر پروانه‌تر شود.
۱۴۰۳.۹.۲۸
زجرها واقعا مهم‌اند
در آن‌ها بسیار تامل کن.
۱۴۰۳.۱۰.۲
گهی باش
کپی نباش.
برای یادگرفتن
کپی کن.
اما تو اون مرحله گیر نکن.
۱۴۰۳.۱۰.۴
در نهایت
نوشتن می‌شود خورشید آنان که با کتاب‌ها آفتاب‌گردان شده‌اند.
گاهی هم بلندپروازی‌های‌مان به کوتاهی عمرمان نمی‌رسد.
توصیه‌ای کاربردی که محال است روان‌شناس ابله‌ت بهت بکند:
هر وقت حس کردی دنیا دارد خفه‌ات می‌کند شروع کن به جق زدن.
می‌گویند جق زدن هنگام خفگی بیشترین حال را به آدم می‌دهد.
خلاقیت پستان شیردهی‌ست که با دوشیده نشدن خشک و حیف می‌شود.
شقیقه فقط بوسه‌گاه شیطان است. نگذار به شقیقه‌ات دست بزنند.
یا بدتر
به آن ژل بمالند.
همه قضاوت می‌کنند
اما فقط احمق‌ها قضاوت‌های‌شان را بدون تامل به زبان می‌آورند.
تمایز تو در نبوغ تو نیست.
در تفاوت تو نیست.
شاید تنها در اهتمام تو باشد.
وقتی دیگران به هزار و یک علت جا می‌زنند آیا تو هم مثل آن‌ها بی‌خیال می‌شوی؟
و آیا اگر نمی‌شوی راه درستی را پیش گرفته‌ای؟
گاهی برای رسیدن به راه درست باید اندیشید و بعد ایستاد و بعد از انتخاب جهت درست باز ادامه داد و اهتمام ورزید.
۱۴۰۳.۱۲.۴
بمیر. اما در راه رسیدن به چیزی.
۱۴۰۳.۱۲.۴
هنرمند برای ارتقای آثار
به مقدار کمی «نفرت از خود» و مقدار بیشتری «نفرت از آثار خود»
و برای دوام آوردن
به مقادیری «خودشیفتگی (آن هم از نوع سالوادور دالی)» نیازمند است.
[اگر می‌پندارید چرت گفتم… شاید گفته باشم.]
۱۴۰۳.۱۲.۷
حتما چند چیز با دست‌نوشته‌ی خودتان روی دیوار اتاق و کارتان بچسبانید.
نه نه نه. لطفا جملات آشغال باسمه‌ای مثل «تو می‌توانی، ادامه بده» نباشد.
خیلی مهم است که از خودتان چیزی بنویسید.
آه. محض رضای خدا یک توصیه‌ی کوفتی به خودتان بکنید.
یک چیزی. هر چیزی.
فقط باسمه‌ای و کپی شده نباشد.
چیزی را بنویسید که باور دارید باعث پیشرفت‌تان خواهد شد.
و بعد قدرت آن‌ها را دست کم نگیرید.
چیزهایی که به دیوارتان می‌چسبانید می‌توانند بسیار محرک و کمک‌کننده باشند.
تقریبا مثل جادو.
(جادو را جدی بگیر.)
۱۴۰۳.۱۲.۷
زشت شدن زیبایی‌ها از آن جا آغاز می‌شود
که از معیار دیگران برای زیبایی استفاده کنیم.
۱۴۰۱.۱۲.۱۷