اگر قورباغه بودم از آن سیگاری‌ها می‌شدم!

۶ ویژگی یک روان‌شناس درست و حسابی | شناخت روان‌شناس خوب

روان‌شناس درست و حسابی

یکی از دوستانم گفت به یک روان‌شناس خوب احتیاج دارد. این حرفش باعث شد به فکر فرو بروم. روان‌شناس خوب واقعا کیست؟ چه ویژگی‌هایی دارد؟ چگونه باید خوب بودنش را تشخیص داد؟ و… خلاصه این مقاله‌ی فوق چرت را نوشتم تا به این مسئله بپردازم. چرا چرت؟ چون من اصلا مراجعه به روان‌شناس را پیشنهاد نمی‌کنم.

چون با ون‌گوک موافقم وقتی گفت:

«تحمل رنج بدون شکوه درس بزرگی برای آموختن است.»

مراجعه به روان‌شناس هم اغلب با به ستوه آمدن از درد و رنج‌ همراه است. به شخصه آن را پیشنهاد نمی‌کنم. با این همه رفتن پیش یک روان‌شناس بد خیلی اوضاع را بدتر می‌کند. این شد که این مقاله را نوشتم. تا هم‌وطنان عزیزم لااقل برای روان‌شناسان مزخرف پول هدر ندهند.

خب حالا روان‌شناس خوب کیست؟

کسی که بتواند واقعا موثر باشد.

خیلی کم‌اند این جور روان‌شناس‌ها. در این مقاله می‌خواهیم به شما در شناسایی آن‌ها کمکی کرده باشیم.

ویژگی اول یک روان‌شناس خوب: تازه‌کار باشد

شاید بیندیشید تجربه مهم‌تر است و بروید سراغ یک روان‌شناس پیر و پاتال. با این حال باید بگویم سخت در اشتباهید. چرا که روان‌شناسان هر سال خسته‌تر از سال قبل می‌شوند. و ترجیح می‌دهند به جای شنیدن حرف‌های چرت و پرت شما و مشکلات احمقانه‌تان در طبیعت بکر رشت چای با بیسکویت میل کنند. با این حال پول آن مسافرت و بیسکویت و چای از طریق شنیدن حرف‌های چرند شما به دست می‌آید. پس آن‌ها فقط شما را تحمل می‌کنند تا به پول‌تان دست یابند. رفتن پیش آن‌ها کاری بس عبث و بی‌فایده‌ست.

افزایش سن فقط روان‌شناس را فرسوده‌ و بی‌حوصله‌تر می‌کند.

 

ویژگی دوم: سرش خلوت باشد

چیزی که بسیار ناراحتم می‌کند یکی از یادداشت‌های هادی پاکزاد است:

«رفتم دکتر. قرص داد و گفت برو مشاوره. روز اول که پیش مشاور رفتم ۱ ساعت از من سوال پرسید و سر‌به‌سرم گذاشت و چیزهایی یادداشت کرد. قرص‌ها را خوردم و حالم هر روز بدتر می‌شد. طوری که شک کردم شاید اشتباها قرص عقب افتادن قاعدگی برایم تجویز کرده! خلاصه هفته گذشت و من کلافه به قرار دوم مشاور رفتم تا یک ساعت دیگر حرف بزنم. پرسید چه خبر و چه کردی و چه گذشت. گفتم هیچ، دور و برم را شلوغ کردم، کمتر فکر می‌کنم و قرص‌ها را مرتب برای خواب می‌خورم. سوالی پرسید که احساس کردم قبلا به او جواب را داده بودم و سوال دیگری که مطمئن شدم هیچ ایده‌ای از من و هفته‌ی گذشته و مشکل عاطفی‌ام ندارد. بیرون که رفتم از منشی وقت هفته‌ی بعدی را نگرفتم. مانده بودند قرص‌ها که خوابم را تنظیم می‌کردند و حافظه‌ام را از کار می‌انداختند و….»

می‌بیند؟

روان‌شناسان اغلب همین‌اند. مخصوصا وقتی سرشان را خیلی شلوغ می‌کنند.

روان‌شناسی که قبل و بعد از شما هزارتا بیمار می‌بیند مطلقا اهمیتی به وضعیت شما نخواهد داد.

 

ویژگی سوم: ذاتا پول‌دار باشد

روانشناسی که ثروت‌مند باشد به شما مثل کیسه‌های پول نگاه نمی‌کند. با عشق کار می‌کند و واقعا به‌تان اهمیت می‌دهد. چرا که پولش از جایی دیگر تامین است.

ولی از کجا باید روان‌شناس پول‌دار غیرخسیس را شناسایی کنیم؟

راه اول:

آیا او از آن دسته روان‌شناسان است که پنج دقیقه را هم حساب می‌کند؟ خب این یعنی او به این پول نیاز دارد و ذاتا پول‌دار نیست. نمی‌گویم چند ساعت اضافه‌تر بنشینید و توقع درک شدن داشته باشید. ولی اگر پنج تا ده دقیقه را هم برای‌تان حساب کرد یعنی اوضاع خراب است. فرار کنید. شما غذای آن عنکبوت سمی هستید.

راه دوم:

بهشان بگویید نیاز داید دوستان‌تان را به یک کافه یا رستوران خوب دعوت کنید. و از آن‌ها بخواهید به شما جایی را معرفی کنند. بروید همان جا قیمت‌ها و فضای آن جا را برسی کنید. آن وقت متوجه خواهید شد روان‌شناس‌تان تا چه شما را کیسه پول می‌بیند.

 

 

ویژگی چهارم: حال خوب آخر

در آخر هر جلسه شما باید حال‌تان خوب باشد. جمله‌ای مثل: «اولش اگه حالت بد باشه طبیعیه» چرند محضه. این جمله فقط درمورد نوشتار درمانی صادقه. وگرنه یک روان‌شناس حرفه‌ای از همان جلسه‌ی اول اگر حال‌تان خوب و یا بهتر نشده باشد جلسه را تمام نخواهد کرد.

ویژگی پنجم: گیر ندادن به ترومای بچگی

روان‌شناسی که هر مسئله‌ای را به دوران بجگی ربط بدهد حرفه‌ای نیست و فقط دارد وقت‌تان را هدر می‌دهد. نمي‌گویم همه‌ی مشکلات با آن دوران بی‌ربط‌اند ولی نمی‌شود که همه چیز را انداخت گردن آن وقت‌ها.

 

 

ویژگی ششم: مدام به ساعت نگریستن

اگر روان‌شناسی میان حرف‌های‌تان مدام به ساعت نگاه انداخت یعنی منتظر نفر بعدی‌ست و بعد از آن‌ هم باز نفر بعدی تا وقتی که از این شکنجه‌ی لعنتی خلاص شود. پیشنهاد می‌کنم در صورت مشاهده‌ی این رفتار همان وقت از اتاقش خارج شوید و پول‌تان را هم پس بگیرید. یا لااقل اوقاتش را زهرماری کنید. روان‌شناسی که موقعیت و جایگاه خودش را نداند سزوار چنین رفتارهایی‌ست.

 

 

رفتارهای فاجعه‌بار روان‌شناسان

آدامس جویدن، چای نوشیدن حین جلسه، نگاه کردن به ساعت، خمیازه و گفتن «ببخشید دارم چای می‌خورم آخه خیلی خسته شدم» رفتن به شپروت و از دست دادن موضوع بحث، بی‌توجه‌ای، به یاد نیاوردن کلیات موضوع جلسه‌ی قبل و… هر کدام از این‌ها را که مشاهده کردید برای جلسه‌ی بعدی‌تان وقت نگیرید. چرا که با یک آدم غیرحرفه‌ای و تا حدی کلاه‌بردار مواجه هستید.

 

 

کلام آخر

باشد که

روان‌شناس بد حتی نصیب گرگ بیابان هم نشود.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *